czwartek, 29 marca 2018

How to care our child's resistance??


I think we can say that the worst time of flu and diseases that our country has mastered is already behind us. Despite the fact that outside we felt the first breath of the warm wind with the hope that spring is already with us, there are still many viruses and bacteria in the air. Winter goes away and returns again, which is connected with the fact that the weather does not spoil us. What is related to? Unfortunately, our child is once again sick. How to deal with all these weather changes? What to do to make our child less ill and stop getting any viruses and bacteria from their kindergarten friends.

What is the main reason for the decline in immunity child life?

From birth, the child is not much ill. This is because it is protected by antibodies obtained during pregnancy, and later by those that have been sucked in with mother's milk. Unfortunately, with the child's age, the protection it has so far has been declining. This is because the immune system of the toddler is not yet fully formed. In the first years of going to a nursery or kindergarten, the child is very ill.

Vaccines

The first means are protective vaccinations. If a child is very ill, it is worth to go with him for additional vaccinations, especially against pneumococci and meningococci. Thanks to vaccination, we will protect the child against complications of various viral infections. Some doctors recommend that children should also be vaccinated against influenza.

Other means are preparations that strengthen immunity. These preparations are intended especially for those children who often get sick. They are in the form of a suspension with bacteria that cause disease. Thanks to them, the body practices the production of antibodies and becomes immune to them. It is important that these preparations are allowed for small children, even those immediately after birth. The only indication is that the child who starts therapy with this medication is healthy.

Do not overheat your child

Parents should also ensure that their children spend a lot of time outdoors. It is worth going for a walk every day, even in rain and bad weather. All you need to do is dress your child properly to protect them from the cold and wind. However, you should not overheat your toddler - too warm jacket will make your child sweat and catch a cold. In order not to give a chance to illness, the child's immunity can be strengthened with the use of vitamin supplements after consultation with a doctor.

To sum up

We must also remember to take care of the proper hygiene of our child. Remind you about frequent and thorough washing of hands (each time with warm water and soap for a minimum of 15-20 seconds). From the earliest age, he also teaches the child that he would cover his mouth with a hand, not with his forearm and use disposable handkerchiefs, and immediately blow them out after blowing the nose, and make sure that your toddler goes to sleep at the same time every day and sleep well. A child who is tired, much easier and more likely to get cold is also more likely to have other illnesses.


Autor: Aleksandra
Studentka Wyższej Szkoły im. Pawła Włodkowica w Płocku na kierunku: Edukacja Wczesnoszkolna i Wychowanie Przedszkolne. Absolwentka Oxford Cherwell College w Wielkiej Brytanii oraz policealnej szkoły medycznej na kierunku Ratownik Medyczny

piątek, 16 marca 2018

DYSLEKSJA – CICHE TRUDNOSCI W NAUCE


Czym jest dysleksja?

Dysleksję po raz pierwszy opisano na przełomie XIX i XX wieku. W 1968 roku na Światowej Konferencji Neurologów sformułowano jej definicję jako „zaburzenie, które przejawia się niemożnością opanowania umiejętności czytania i pisania mimo dobrej inteligencji i dobrych warunków środowiskowych”. Inaczej mówiąc są to specyficzne trudności w nauce pisania i czytania. U dzieci z dysleksją zazwyczaj stwierdza się zaburzenia percepcji na różnych poziomach. Profesor  Marta Bogdanowicz wyróżnia następujące typy dysleksji: dysleksja typu wzrokowego, dysleksja typu słuchowego, dysleksja integracyjna, dysleksja typu mieszanego, dysleksja wizualna.
Dzisiaj wiemy, że myślenie może odbywać się w sposób werbalny (za pomocą słów) oraz niewerbalny (za pomocą obrazów). Są również takie osoby, które przetwarzają informacje za pomocą obu tych sposobów. Myślenie obrazowe jest całościowe i bardziej wyraziste. Dyslektycy myślą zdecydowanie w sposób niewerbalny. To co można zobrazować nie stanowi dla nich problemu. Trudność stanowi natomiast świat symboli, do których należą litery oraz cyfry. Dochodzi do dezorientacji, ponieważ mózg ma problem w poradzeniu sobie z takimi bodźcami. Dla przykładu zamiast słowa „gdyby”, które nie reprezentuje żadnego przedmiotu, dziecko czyta „grzyby”, gdyż jest to najbliższy pasujący „obraz”. Czytanie tekstu oraz rozumienie jego treści staje się ogromnym wysiłkiem.
W dysleksji mogą wystąpić zaburzenia koncentracji, pamięci, uwagi i mowy, a jako jej przyczynę wielu badaczy upatruje zakłócenia centralnego układu nerwowego, nie wykluczając także zupełnie czynnika genetycznego. W Polsce ok. 10-15% uczniów ma dysleksję, co czyni jej występowanie 4 razy w obrębie jednej klasy. Ze statystyk wynika również, że dotyka ona 4-krotnie częściej chłopców niż dziewczynki. Może być to związane z problemami okołoporodowymi lub testosteronem, który modeluje rozwój mózgu. Część specjalistów uważa jednak, że nadpobudliwość psychoruchowa i trudności wychowawcze chłopców sprzyjają wcześniejszemu wykryciu dysleksji z powodu skupiania na nich większej uwagi nauczyciela oraz kierowaniu do psychologa.

Czy już teraz musimy o niej myśleć?

„Dysleksja jest problemem szkolnym. Dlaczego już teraz mamy się nią przejmować? Przecież moje dziecko pójdzie do szkoły za 2 lub 3 lata.”
Tak pewnie pomyśli większość rodziców przedszkolaków, kiedy zaczną się zastanawiać nad dysleksją. W zasadzie do ok. 9 roku życia nie jesteśmy w stanie zdiagnozować dysleksji. Diagnoza ta ma miejsce zazwyczaj między 2 a 3 klasą szkoły podstawowej. Jednak brak myślenia o dysleksji jest błędem, ponieważ część objawów tego zaburzenia jesteśmy w stanie zaobserwować na długo, zanim nasze dziecko pójdzie do szkoły. Istnieją objawy które wskazują, że nasze dziecko może być w grupie ryzyka dzieci zagrożonych dysleksją, a należą do nich:
  • problemy z orientacją kierunkową (mylenie prawo-lewo),
  • późna mowa, która jest niedbała i niewyraźna, towarzyszą jej wady wymowy, jest błędna pod względem gramatycznym i stylistycznym,
  • pominięcie okresu raczkowania (brak ćwiczenia ruchów naprzemiennych) przed nauką chodzenia,
  • nieustalona lateralizacja (dziecko jest oburęczne albo praworęczne, ale przez dziurkę patrzy lewym okiem, nastawia lewe ucho, przekłada kredki/pędzel/nożyczki z ręki do ręki),
  • zaburzenia uwagi, pamięci (nie może zapamiętać dni tygodnia, pór roku, nauczyć się wierszyka),
  • niesprawność ruchowa, w tym motoryki małej: kłopoty z zapinaniem guzików, sznurowaniem butów, myciem rąk, jedzeniem za pomocą sztućców; a także motoryki dużej: trudności z utrzymaniem równowagi, niezdarność ruchów, niechęć do zabaw ruchowych, kłopoty z łapaniem piłki, rzucaniem do celu, utrzymaniem równowagi, nauką jazdy na rowerze,
  • „małpi chwyt” oraz za mocne lub za słabe przyciskanie ołówka/kredki,
  • nadruchliwość, impulsywność, niezrównoważenie emocjonalne,
  • trudności w budowaniu z klocków, układaniu puzzli, nie możność układania wg wzoru, tworzenie jedynie własnych kompozycji i niechęć do rysowania szlaczków, odtwarzania figur geometrycznych,
  • w szkole (lub jeszcze w późniejszej edukacji przedszkolnej) zapisywanie liter od prawej do lewej lub w odbiciu lustrzanym, zmienianie przedrostków i przyimków, przestawianie głosek, przekręcanie słów,
  • trudności w różnicowaniu głosek podobnych dźwiękowo,
  • zaburzenia analizy i syntezy wyrazów,
  • przy czytaniu przekręcanie wyrazów, wolne tempo czytania, długo obecna technika literowania
  • słabe rozumienie tekstu,
  • niestaranne, brzydkie pismo, popełnianie błędów przy przepisywaniu, mylenie liter, opuszczanie liter, dodawanie, przestawianie, podwajanie liter.

Czym w późniejszym czasie „grozi” dysleksja?

Dysleksja nie musi objawiać się wszystkimi wymienionymi przeze mnie objawami. Jednak z pewnością nie ogranicza się ona jedynie do problemów w nauce. Może prowadzić również do zaburzeń osobowościowych. Dzieci dotknięte dysleksją są narażone na wiele niepowodzeń szkolnych. Niepowodzenia te wywołują frustrację, co może tylko pogłębić to zaburzenie powodując kolejne porażki. Wysiłek włożony w naukę nie jest współmierny do jej rezultatów. Niskie oceny nie wzmacniają poczucia własnej wartości ani wiary we własne możliwości. Może dochodzić do pewnego rodzaju wykluczenia na poziomie rówieśniczym. Dlatego dysleksja powinna być również rozpatrywana jako zaburzenie psychiczne a nie jedynie zaburzenie poznawcze czy intelektualne.

Jakie są jeszcze rodzaje dysleksji?

Do odmian dysleksji należą:
  • dysleksja – terminem stosowanym także w węższym znaczeniu, do specyficznych trudności w czytaniu;
  • dysortografia – specyficzne trudności w pisaniu, przejawiające się popełnianiem różnego typu błędów, w tym ortograficznych, mimo znajomości zasad poprawnej pisowni;
  • dysgrafia – zniekształcenia strony graficznej pisma – brzydkie, niekaligraficzne pismo;
  • dyskalkulia – specyficzne trudności w rozwiązywaniu najprostszych nawet zadań matematycznych, np. trudności w dodawaniu czy mnożeniu;
  • dysfonia – niewyraźne i ciche mówienie.

Niezwykłe zalety dysleksji

Dysleksja może przysporzyć dużo problemów, jednak Ronald Davies, autor Daru dysleksji, który również jest dyslektykiem, podaje pozytywne aspekty tego zaburzenia:
  • większa wrażliwość na otoczenie
  • myślenie obrazami, nie słowami (w czasie 1 sekundy osoba myśląca werbalnie może mieć od dwóch do pięciu myśli w postaci pojedynczych słów, natomiast osoba myśląca niewerbalnie 32 obrazy myślowe)
  • świetna intuicja i przenikliwość
  • myślenie i spostrzeganie ma charakter polisensoryczny i polimodalny (wykorzystywanie wszystkich zmysłów)
  • praktyczne uczenie się
  • wielowymiarowe rozwiązywanie problemów i kreatywność
  • realistycznie przeżywanie swoich myśli
  • żywa wyobraźnia
  • wrodzona umiejętność rozumienia mechanizmów, elektroniki, instalacji, sztuk wizualnych
  • silne pragnienie tworzenia
  • ciekawość świata

Autor: Dominika
Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku Pedagogika, ze specjalizacjami: Wczesnoszkolne Nauczanie Języka Angielskiego oraz Animacja Społeczno-Kulturalna.

poniedziałek, 5 marca 2018

Wspieranie aktywności twórczej dziecka w wieku przedszkolnym

W rozwoju małego dziecka ważne jest doświadczenie świata wszystkimi zmysłami. Zarówno dotyk, słuch, zapach, wzrok jak i czucie ruchu oraz świadomość własnego ciała są niezwykle ważne w procesie rozwoju zarówno emocjonalnego, społecznego, poznawczego jak i fizycznego. Poprzez wykorzystanie ruchu, muzyki oraz twórczej aktywności wspieramy rozwój psychoruchowy dzieci. Zajęcia powinny łączyć w sobie elementy ruchu rozwijającego, integracji sensorycznej, muzykoterapii, zabaw fundamentalnych.

Aktywność twórcza.

Aktywność twórcza pozwala dziecku lepiej poznać otaczający świat, jego właściwości, elementy, relacje między nimi. Dzięki niej dziecko buduje swoje miejsce 
w świecie. Aktywność twórcza jest przejawem poziomu jego rozwoju, jak i czynnikiem stymulującym dalszy rozwój. Twórczość jest cechą silnie związaną z ciekawością świata. Zadaniem przedszkola i rodziców jest przygotowanie dziecka do aktywnego twórczego życia. Każde dziecko posiada pewien potencjał twórczy, to od poziomu naszego zaangażowania zależy poziom rozwoju twórczego dziecka. Najlepszym momentem na kształtowanie twórczości dziecka jest wiek przedszkolny. Dzieci w tym wieku mają ogromną wyobraźnię 
i potencjał, wykazują się pomysłowością plastyczną, muzyczną, ruchową. Zdolności te należy w dziecku rozwijać i rozbudzać. Zdolności, które nie są stymulowane ulegają zahamowaniu.


Jak rozwijać aktywność twórczą?

Rozwój i kształtowanie twórczego myślenia jest jednym z zadań edukacji. Aby kształtować umiejętności twórcze należy stawiać dziecku pewne zadania, stwarzać odpowiednie sytuacje, oraz zapewnić warunki emocjonalne i ekonomiczne. Trzeba szanować spontaniczność dziecka, pozwolić mu działać, unikać zachowań, które mogłyby hamować dziecięcą ekspresję. Dziecko powinno pracować samodzielnie, rodzice nie mogą mu nadmiernie pomagać, wyręczać, czy narzucać swoich pomysłów i rozwiązań. Trzeba pozwolić dziecku na wyrażanie własnych sądów, a także pokazać mu, że każdy ma do tego prawo. Dziecko powinno współuczestniczyć w życiu rodzinnym, podejmowaniu decyzji, być szanowane, akceptowane, swobodne w rozwijaniu wyobraźni i tworzeniu.


Jak rozwijać dyspozycje twórcze w wieku przedszkolnym?

- tworząc warunki do rozwoju zabawy – trzeba podtrzymywać naturalne zabawy dzieci, dostarczać mu okazji do działania w sytuacjach fikcyjnych, pozorowanych, działaniach na zastępnikach

- tworząc warunki do rozwoju wyobraźni – czyli zdolność umysłu do tworzenia wyobrażeń opartych na aktualnych lub wcześniejszych doświadczeniach zmysłowych, wykraczania poza dostarczane informacje, dostrzegania nowych jakości w rzeczach znanych

- tworząc warunki do rozwoju spontaniczności dziecka (cechy niezbędne dla powstawania autonomii psychicznej), to czy ta cecha się rozwinie i przetrwa, zależy od czynników wewnętrznych (układu nerwowego) i zewnętrznych ( oddziaływań środowiska - rodziców i nauczycieli).


Jak dorosły powinien pomóc dziecku w wspieraniu aktywności twórczej?

Rola dorosłego (rodzica, nauczyciela) w procesie rozwijania aktywności twórczej dziecka sprowadza się do roli animatora sytuacji, w których dziecko będzie mogło i chciało przejąć inicjatywę działania. Do twórczego myślenia trzeba dzieci zachęcić i przygotować. Służą temu specjalne ćwiczenia, które mają na celu zaktywizowanie dzieci i pobudzenie ich do specyficznego sposobu myślenia. Ćwiczenia te można stosować w każdej zabawie i w każdym czasie – zarówno w przedszkolu, jak i w domu.


Przykładowe zabawy.

1. Kreatywne zdania, wyrazy (WMS – SP)

Dzieci mają wymyślić, jak największą ilość zdań, w których wyrazy zaczynają się na litery według podanego wzoru, np. MDWKW – mama Darka wesoło kroi warzywa. Podane zdania nie muszą być logiczne i zgodne z rzeczywistością. Lepiej nawet, gdyby takie nie były.


2. Niezwykłe zastosowania

Dziecko próbuje sobie wyobrazić, że jest rozbitkiem na bezludnej wyspie i ma przeżyć tam dwa tygodnie, mając do dyspozycji tylko skrzynię z piłkami gumowymi. Nauczyciel/rodzic pyta: „Co będzie nam potrzebne, aby móc przebywać na wyspie i nie umrzeć z głodu?” „Co można zrobić z piłki gumowej?”, „W co można ją zamienić?”. Zadaniem dzieci jest wymyślenie różnorodnych sposobów zastosowania piłek, tak aby umożliwić sobie przeżycie okresu, który muszą spędzić na wyspie, zanim zabierze je stamtąd kolejny przepływający statek.


Autor: Aleksandra - Absolwentka studiów magisterskich na Uniwersytecie Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej na kierunku: Pedagogika przedszkolna i wczesnoszkolna. Ukończyła również Państwową Szkołę Techniczno-Ekonomiczną w Jarosławiu na kierunku: pedagogika; specjalność: edukacja wczesnoszkolna z wychowaniem przedszkolnym.