3 Sensory Christmas Activities

If your child needs some sensory stimulation, there is no better time than Christmas. Involve your little one into Christmas activities by showing him or her some simple advice that I present below.

⦁ Sprinkles, sprinkles…
Use the popular decorative elements to stimulate your child’s sensory apparatus. Even putting sprinkles on some gingerbreads will give them a lot of joy, but you can use some “variations” when it comes to this subjects. You can use the popular M&M candy, sweet peas (very popular in Poland!) or to be less directed onto the sweets “area” – coconut shrims. I particularly like the idea of using an ice-cream cone, turning it upside-down and decorate it as a Christmas Tree. Very simple, but in my opinion, very effective.

               

http://www.couponclippingcook.com/

⦁ “Do you wanna build a snowman?”
But not the typical snowman. The sensory one. In order to create it you have to use as much shredded paper as possible. If you have paper shredder, that’s even better! Draw the shape of a snowman on a piece of paper, then fill it up with the shreds by gluing them.

http://blogs.babycenter.com/

⦁ Snow paint.
Speaking about the snowman…If you want involve your child into a more experimental activity, I recommend making the “snow paint” together. You will need shaving cream, white school glue, lots of glitter and to give it an extra wintery spirit – peppermint extract. First thing to do is to put shaving cream and glue in the refrigerator for about. It can be a couple of hours or even overnight if you want to make the paint the next morning. After bringing glue out of the refrigerator, remember to leave it on the counter for like 10 minutes. Next, mix equal parts of glue and shaving cream regularly checking the consistency. Add glitter and peppermint extract and mix it all together again. When it dries, it should be puffy and nice in touch – perfect for sensory stimulation!

Autor: Joanna
Absolwentka studiów magisterskich na Uniwersytecie Marii Skłodowskiej- Curie w Lublinie, specjalizacja: Filologia Angielska z przygotowaniem pedagogicznym i merytorycznym.

Cele i funkcje przedszkola oraz jego wpływ na rozwój dziecka

Cele wychowania przedszkolnego zostały określone w akcie prawnym takim jak Podstawa Programowa Wychowania Przedszkolnego dla przedszkoli, oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych oraz innych form wychowania przedszkolnego.

Do wymienionych w rozporządzeniu celów należą następujące: 

- wspomaganie uzdolnień i kształtowanie czynności intelektualnych,- budowanie systemu wartości,
- kształtowanie u dzieci odporności emocjonalnej,
- rozwijanie umiejętności społecznych u dzieci,
- stwarzanie warunków sprzyjających wspólnej zabawie i nauce dzieci,
- troska o zdrowie i kondycję fizyczną dzieci,
- rozwijanie wiedzy dziecka w aspekcie społecznym, przyrodniczym i technicznym,

- zapoznanie dziecka z wartościami estetycznymi poprzez taniec, śpiew, teatr itp.,
- kształtowanie poczucia przynależności społecznej,
- wspieranie dziecięcej aktywności, ciekawości i tym samym zapewnienie lepszych szans edukacyjnych,  

- przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym,
 - podtrzymywanie poczucia tożsamości narodowej, językowej i etniczej.

W literaturze przedmiotu poświęcono wiele miejsca zadaniom i funkcjom jakie powinna wypełniać placówka przedszkolna. I tak na przykład B. Surma wymienia trzy podstawowe funkcje przedszkola:

 - funkcję opiekuńczą, polegającą na nabywaniu umiejętności dotyczących wykonywania czynności samoobsługowych, kształtowaniu nawyków higienicznych i kulturalnych, utrzymanie prawidłowego rozwoju psychofizycznego, zapewnienie bezpieczeństwa i rozwoju sprawności ruchowej dziecka,

- funkcję kształcącą, polegającą na rozwoju czynności intelektualnych, wspomaganiu rozwoju umysłowego poprzez zabawę, kształtowanie umiejętności pisania, czytania i umiejętności z obszaru matematyki,

- funkcję wychowawczą polegającą na kształtowaniu umiejętności społecznych i komunikowania się z innymi, wychowaniu poprzez sztukę, kształtowaniu szacunku wobec świata przyrody oraz budowaniu postawy obywatelskiej i rodzinnej.    

W realizacji wyżej wymienionych funkcji ogromną rolę przypisuje się pracownikom przedszkola – bezpośrednim opiekunom dzieci. To właśnie oni mają być w przedszkolu wzorem dla swoich wychowanków i ułatwiać dzieciom płynne „przechodzenie z monologu do wzajemnego dialogu”. Wychowawcy przedszkolni nie tylko przygotowują plan dnia, zajęcia dydaktyczne czy pomoce edukacyjne, ale także wspierają aktywną działalność przedszkola poprzez utrzymywanie stałych kontaktów z rodzicami, relacji z innymi placówkami bądź instytucjami kultury. Inicjowanie spotkań, organizacja imprez i uroczystości w placówce przedszkolnej, organizowanie wycieczek – są to działania, dzięki którym przedszkole może stać się ważną i docenianą instytucją w lokalnym środowisku. Jednocześnie, zaistnienie placówki przedszkolnej w społeczności lokalnej sprzyja rozwojowi samych dzieci i intensyfikuje proces socjalizacji wychowanków przedszkola.

Autor: Patrycja - Ukończyła Business School Studium Policealne na kierunku Psychologia i Socjologia oraz Wyższą Szkołę Pedagogiczną ZNP w Warszawie na kierunku wychowanie przedszkolne i edukacja wczesnoszkolna z terapią pedagogiczną

W czasie deszczu dzieci wcale się nie nudzą!

Za oknami na dobre zagościł listopad, a wraz z nim zimno, wiatr i deszcz. Zamiast spędzać czas na dworze (do czego mimo wszystko zachęcam  ), coraz częściej zostajemy wraz z dziećmi w domu. Dlaczego nie wykorzystać tego czasu na proste zabawy, które dodatkowo wspomogą rozwój motoryki małej u dzieci? 

Czym jest motoryka mała i dlaczego jest taka ważna? Brzmi skomplikowanie, ale w najprostszych słowach jest to sprawność ruchowa ręki. Umiejętność, która jest niezbędna przy nauce pisania, rysowania czy wykonywania czynności samoobsługowych. Zabawy, które ją rozwijają, koncentrują się przede wszystkim na czterech obszarach : kontrolowaniu ruchu rąk i palców, chwytaniu przedmiotów, manipulowaniu przedmiotami i skoordynowanym używaniu obu rąk. 

Oto kilka sprawdzonych przez dzieci propozycji zabaw na deszczowe dni:

1. Zabawy piaskiem 

                    

Piasek (a także mak, kasza kuskus, sól…) daje nam dużo możliwości do fajnych zabaw. Jedną z nich jest … przesypywanie. Z dużego do małego pojemnika, z niskiego do wysokiego, przenoszenie za pomocą paluszków lub łyżeczki. Zabawa taka sprawia maluchom wiele frajdy i jednocześnie doskonali koordynację rąk. Z kolei włożenie ręki do pojemnika wypełnionego piaskiem daje możliwość pełnej stymulacji powierzchni czuciowej ręki. Inną zabawą, którą szczególnie upodobały sobie przedszkolaki z mojej grupy, jest tworzenie piaskowych obrazków. Na kartce malujemy klejem dowolne wzory, a następnie posypujemy je piaskiem.  Zabawa na całe popołudnie gwarantowana!  

2. Makaronowe korale

Jednym z zalecanych ćwiczeń rozwijających sprawność ruchową ręki jest nawlekanie. Ćwiczenie to wpływa pozytywnie nie tylko na sprawność manualną, ale i na koncentrację. Czego potrzebujemy do zabawy? Sznurka i wszystkiego co tylko się da nawlec!  (Co więcej, sprawdzanie co da się nawlec, a co nie, jest samo w sobie ciekawą zabawą badawczą dla dziecka) Jeśli akurat nie mamy pod ręką koralików czy guzików, możemy użyć makaronu typu rurki, który dodatkowo możemy wraz z dzieckiem zabarwić (np. za pomocą bibuły). 

3. Kosmiczny kapelusz

Ze starego durszlaka i kilku sznurówek można stworzyć kapelusz dla ufoludka / statek kosmiczny/ meduzę / pajęczynę / co tylko przyjdzie nam do głowy.  Wystarczy przewlec sznurówki przez dziurki, tworząc fantazyjne wzory i voila! Przewlekanie jest ćwiczeniem bardzo istotnym, ponieważ rozwija koordynację oko – ręka  i procentuje przy samodzielnym ubieraniu się. 

Miłej zabawy!

Autor: Martyna - absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, specjalizacja: Pedagogika Przedszkolna i Wczesnoszkolna. Ukończyła również studia magisterskie, specjalizacja: Pedagogika Wczesnoszkolna z Wczesnym Nauczaniem Języka Angielskiego.

Co zrobić jeśli...

CIAŁO OBCE W NOSIE NASZEGO MALUCHA
Jest to problem, który najczęściej dotyczy małego dziecka( miedzy 2-3 rokiem życia). Zapewne wiele z Was- rodziców spotkała się z takimi sytuacjami kiedy to nasi najmłodsi wkładają sobie różne małe przedmioty do nosa np. klocki czy groszki. Gdy dojdzie do takiej sytuacji należy jak najszybciej zawiadomić pomoc,  zanim dany przedmiot przedostanie się do krtani, ponieważ  z każdym oddechem dziecka może się on przemieszczać w drogach oddechowych, aż w końcowym efekcie znajdzie się w jego płucach

JAKIE SĄ OBJAWY TAKIEJ SYTUACJI?
Głównymi objawami jakie możemy zaobserwować na samym początku  to nic innego jak zatkany nos i niewielkie problemy z oddychaniem. Dziecko zaczyna mówić przez nos, wydając charakterystyczny dźwięk „niewydolności” tak jakby coś blokowało prawidłowy wdech i wydech przez górne drogi oddechowe.
Jeśli natomiast mamy do czynienia z ostrym przedmiotem, od razu pojawi się krwawienie z nosa, które będzie spowodowane tym, że ostre krawędzie przedmiotu zaczną uszkadzać cienkie struktury w nosie jakimi są błonki i liczne naczynka.
Gdy jest to przedmiot gabarytowo większy może dojść do zablokowania ciała obcego w przewodzie nosowym, który jest dużo węższy od otworu nosowego( dziurek). Najczęściej wtedy pojawia się krwista wydzielina z nosa o nieprzyjemnym zapachu, zaczerwienie i obrzęk w okolicy nosa.

POSTĘPOWANIE, CO NALEŻY ZROBIĆ?

• Przede wszystkim spróbujmy uspokoić nasze dziecko, które pod wpływem uczucia zalegającego przedmiotu w jego nosie i możliwym przy tym wycieku krwi może być bardzo niespokojne, przestraszone a czasami nawet płaczące. 
• Zwróćmy uwagę by dziecko jak najszybciej przestało oddychać przez nos, a zaczęło oddychać przez usta - w ten sposób nie wciągnie ciała obcego głębiej. 
• Jeśli przedmiot wystaje z otworu nosowego, należy spróbować chwycić go palcami i powoli wyciągnąć.
• Jeśli ciało obce nie jest widoczne, należy podjąć próbę wydmuchania go z nosa(co w przypadku małych dzieci niestety wbrew pozorom nie jest taką łatwą sprawą, ponieważ wiele dzieci w tak wczesnym wieku nie ma jeszcze dobrze rozwiniętej umiejętności „wydmuchania” nosa.  W momencie gdy przedmiot utknął w nosie dziecka, należy zatkać drożną dziurkę i poprosić dziecko o delikatne, ale stanowcze wydmuchanie nosa. (Jeśli 2 próby zawiodą i nie uzyskamy zamierzonego celu, nie kontynuujmy więcej tej czynności, ponieważ na skutek dalszego wydmuchiwania nosa przedmiot może jeszcze bardziej przesunąć się do wyższych partii jamy nosowej, co może spowodować zagrożenie życia dziecka.

CZEGO NIE WOLNO NAM ROBIĆ?

• Nie powinniśmy samodzielnie próbować usuwać ciała obcego z nosa za pomocą pęsety czy szczypczyków, ponieważ może to jeszcze bardziej uszkodzić odcinek oddechowy dziecka. 
• Trzeba pilnować, aby dziecko samo nie próbowało wyjąć sobie ciała obcego i mieć je cały czas pod obserwacją aż do momentu przyjechania pomocy, tak by można było zaobserwować zachodzące w dziecku zmiany, jego samopoczucia, obfitości krwawienia z nosa( jeśli występuje) i możliwości pojawienia się ciała obcego przy wejściu do otworu nosowego. 

MAMUSIU, TATUSIU!! POŁKNĘŁAM ZABAWKĘ
Nic dodać, nic ująć. Niestety chociaż bardzo byśmy chcieli uchronić nasze małe dzieci od takich sytuacji to one zawsze znajdą sobie jakiś przedmiot którym będą wyjątkowo bardzo zainteresowane. nie tylko jego wyglądem, ale także smakiem!! Dlatego też małe dzieci tylko ze znanych sobie powodów są chętne do tego żeby połknąć jakiś przedmiot. Z tymi sytuacjami mają do czynienia najczęściej rodzice dzieci w wieku (2-3 lat).

Z racji tego, że nasze pociechy bardzo często bawią się same to nawet gdybyśmy bardzo chcieli,  nigdy nie będziemy w stanie obserwować ich przez 24 godziny na dobę.

Cóż więc zrobić żeby uniknąć takich sytuacji, a jeśli natomiast takie się zdarzą to jak sobie z nimi poradzić?

• Miejmy na uwadze to czym bawią się nasze dzieci: każdy rodzaj zabawek ma dokładnie przeznaczoną granicę wiekową, która pozwoli nam bardzo dobrze dobrać zabawkę do odpowiedniego wieku dziecka. Zabawki, które zaliczają się do tych najczęściej połykanych przez małe dzieci to niespodzianki skrywane przez czekoladowe jajka KINDER, GRY PLANSZOWE, do których załączane są pionki oraz kostki, ale i PUZZLE, które zazwyczaj składają się z wielu małych elementów, które łatwo połknąć. 
• Starajmy się chować przed dziećmi nasz portfel i monety: nie w obawie przed ukradnięciem pieniędzy, ale przed ich połknięciem. Monety są idealnym elementem do połykania ze względu na swój rozmiar, kształt i gładką strukturę (podobnie jak cukierki). 

POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU POŁKNIĘCIA PRZEDMIOTU

• Przede wszystkim nie popadajmy w panikę. Nasze dziecko zapewne będzie dużo bardziej przerażone, więc w tym momencie przyda mu się rodzic, który swoim zachowaniem pokaże mu że wie co robić tak by dziecko czuło się bezpiecznie. 
• Na samym początku postarajmy się zidentyfikować przedmiot, który mógł zostać połknięty.
• Jeżeli stwierdzimy, że nasz malec połknął malutką, plastikową część KINDER niespodzianki czy też plastikowy guzik to wystarczy dokładnie obserwować dziecko, ponieważ większość elementów ulega wydaleniu w ciągu 4-6 dni.
• Gdy dojdzie do połknięcia przedmiotu o większych rozmiarach bądź z ostrymi krawędziami, wtedy należy jak najszybciej zawiadomić pomoc, ponieważ takiego typu przedmioty mogą uszkodzić przewód pokarmowy dziecka.
• Należy zwrócić szczególną uwagę na połknięte przez dzieci baterie, które mogą powodować ciężkie urazy przewodu podczas wycieku elektrolitów.

PO CZYM POZNAĆ ŻE NASZE DZIECKO COŚ POŁKNĘŁO?
Niestety nie ma żadnych, widocznych objawów po których moglibyśmy poznać że doszło do czegoś takiego, ale zapewne nasze dziecko może  robić się nerwowe. Zdarza się, że występuje ból za mostkiem lub ból brzucha, ślinienie, wymioty, krwawienie z przewodu pokarmowego, krztuszenie się.

KIEDY DZIECKO ZACZYNA SIĘ KRZTUSIĆ

• Zachęcajmy je do kaszlu.
• Jeżeli kaszel jest nieefektywny wykonaj pięć uderzeń między łopatki.
• Jeżeli uderzenia nie poskutkują, u dzieci powyżej pierwszego roku życia uciskaj pięć razy nadbrzusze, a u niemowląt klatkę piersiową.
• Uderzenia między łopatki i uciśnięcia nadbrzusza lub klatki piersiowej stosuj naprzemiennie.

NAJWAŻNIEJSZE TO NIE PROWOKOWAĆ WYMIOTÓW DZIECKA!



KRWAWIENIE Z NOSA U DZIECI
Najważniejsze, co należy zrobić w momencie krwawienia z nosa to uspokoić przestraszone dziecko, ponieważ niestety zarówno nieprzyjemne uczucie jak i widok krwi nie wpływa pozytywnie na jego samopoczucie.

SKĄD SIĘ BIERZE KRWAWIENIE?
Najwięcej przypadków przez które krwawienie występuje to uszkodzenie cienkich naczyń, błonek które znajdują się we wnętrzu jamy nosowej. Zdarza się, że  krew leje się obficie (np. gdy dochodzi do urazu, uderzenia przy upadku lub w trakcie bójki). Krwawienie może wystąpić także podczas dłuższego kataru, wysuszenia się śluzówek lub podczas dłubania w nosie (co szczególnie młodsze dzieci robią z zapałem), ale także zbyt energicznego dmuchania w chusteczkę ( pęknięcie żyłek podczas nadmiernego nacisku).

OBSERWACJA DZIECKA I JEGO KRWAWIENIA Z NOSA
Najczęściej krwawienie pojawia się u dzieci między 3-8 rokiem życia i wcale nie musi mieć jakiejś chorobowej przyczyny.  Bardzo dobrze jest obserwować dziecko i zanotować: jak często występuje krwawienie, o jakich porach dnia, z której dziurki (czy zawsze z obu), jak jest obfite, po jakim czasie ustępuje, jaki odcień ma krew. 

PIERWSZA POMOC W PRZYPADKU KRWAWIENIA Z NOSA

• Głowę dziecka należy przechylić do PRZODU najlepiej jak najmocniej(trzymać ją pomiędzy kolanami) tak by krew mogła swobodnie spływać (nie odchylamy głowy do TYŁU jak uczyły stare metody, ponieważ krew będzie wtedy spływała do gardła, co grozi zachłyśnięciem lub wymiotami!!), kazać dziecku wydmuchać nos, aby usunąć zalegające tam skrzepy i płynną krew, a następnie mocno ucisnąć skrzydełka nosa (ok. 10 min - tyle potrzeba czasu, by powstał skrzep).

•  Przy silnym krwotoku warto położyć dziecku zimny kompres na nasadę nosa i okolicę karku. Dopiero kiedy mamy pewność, że krwotok się skończył, możemy pozwolić dziecku odchylić głowę, a nawet położyć się najlepiej na boku, z głową wyżej niż nogi.(dobre jest podłożenie wysokiej poduszki pod głowę malca).  Można zrobić kolejny zimny okład, natomiast (nie wolno go trzymać dłużej niż 10-15 min).

•  W momencie bardzo obfitych krwawień możemy sięgnąć po gąbki do tamowania krwi, które można znaleźć w każdej aptece ale tylko gdy nasz maluch skończył 3 lata! Gąbki są bardzo chłonne, wygodne w użyciu i nie powodują żadnych skutków ubocznych dla nosa.

•  Jeśli krwawienie jest bardzo obfite, nie udaje się go zatrzymać po 10 min, podejrzewamy, że mogło dojść do złamania kości lub że w nosie utknął jakiś przedmiot, trzeba jechać do najbliższego szpitala albo ambulatorium.

Autor: Aleksandra
Studentka Wyższej Szkoły im. Pawła Włodkowica w Płocku na kierunku: Edukacja Wczesnoszkolna i Wychowanie Przedszkolne. Absolwentka Oxford Cherwell College w Wielkiej Brytanii oraz policealnej szkoły medycznej na kierunku Ratownik Medyczny

What is a Platypodia?

As a fresh paramedic I have decided that most of my notes on this blog will be related to the children's health. Diseases that we have to deal and cope with difficult situations which may occur everyday like: burns, a foreign body in the eye, broken parts of the body and lots of other examples that threaten children's life. 

This problem is very popular and it may concern many parents, some of them probably have no idea that their child can have this defect. It is a PLATYPODIA. 

What is a Platypodia?

During the entire children's life their feet muscles develop and create a characteristic vault between the heel to toe. From 3-4 years old feet should be already formed properly. Sometimes the arch is very low or almost invisible. 

  

  

How to check if your kid has got a Platypodia?

The first idea that can bring you lots of joy is the example with painting your child's  foot and making a foot prints on a piece of paper. Let your child walk freely. After that you can see if their footprints are correct and with a proper arch. If a foot print is not correct or the shape is more like the bottom of an iron, then your baby probably has got a Platypodia. 

The second idea that is very easy to check is to ask your child to stand on tiptoe. If during this exercise you cannot notice the longitudinal arch (the foot fully adheres to the floor) or when the kid stands on tiptoe then it means that the muscles did not develop properly yet.

 

What are the most common causes of flat feet and where do they come from?

First of all, you have to exercise your child’s feet and  muscles, they should not walk uncomfortable shoes, socks or rompers because all these things can make the feet weak. Platypodia is most common with children who started to walk in an early age. You should not push your child for fast walking until he/ she does not feel like it.  This day will surely come,  sooner than any of us would think, only when  the muscular and skeletal system will be ready for it. 

How to deal with it? Some ideas for corrective exercises: 

The best way to do exercises with your child are natural situations that will not be very stressful and tiring for your child. Most of the kids can be bored easily so it is very important to show your child that it does not have to be boring or hard, but it can be even fun and enjoyable. It is very important because only regular and frequent training system will bring the desired effects. 

Good results can also bring walking barefoot on soft ground like: grass, sand, thick and fluffy rug. The good exercise is marching on small pebbles or shell fish. If your child can ride on a bike it is good to set the saddle a little bit too high then reaching his fingertips to the foot pedals will force the muscles to work harder.

Summary:

I hope that after reading this note every parent will check their children's feet and they will be sure that the feet are healthy, properly developed and they will carry their kids for many, many years! 

Autor: Aleksandra
Studentka Wyższej Szkoły im. Pawła Włodkowica w Płocku na kierunku: Edukacja Wczesnoszkolna i Wychowanie Przedszkolne. Absolwentka Oxford Cherwell College w Wielkiej Brytanii oraz policealnej szkoły medycznej na kierunku Ratownik Medyczny

Zabawa swobodna jako forma realizacji celów i zadań przedszkola

Zabawy swobodne jako rodzaj dziecięcej aktywności obecnej w przedszkolu są często niedoceniane przez dorosłych. Wiele uwagi temu problemowi poświęciła M. Caiati, według której rodzice czy nawet wychowawcy niewłaściwie przeciwstawiają pojęcie „zajęć przedszkolnych prowadzonych przez opiekuna” i zabawy. Zajęcia przedszkolne jako forma pracy wychowawczo-dydaktycznej,  zaplanowane i realizowane zgodnie z programem przedszkolnym stanowią dla wielu rodziców bardziej wartościowy proces aniżeli zabawa swobodna, w której dzieci na pozór pozostawione są same sobie, bez narzuconego planu działania. Cenionym walorem planowanych zajęć przedszkolnych jest intensywna praca dziecka nad rozwojem własnym, która według wielu rodziców nie jest obecna w zabawie swobodnej. M. Caiati wyjaśnia, iż jest to błędne przekonanie, bowiem zabawa swobodna ze względu na szereg jej zalet, stanowi „płynne kontinuum wspierania rozwoju dziecka zapoczątkowanego w zajęciach dydaktycznych”.  

 

Zabawa swobodna nie jest więc luką ani też wypełnieniem wolnego czasu pomiędzy zajęciami wychowawczo-dydaktycznymi prowadzonymi przez opiekuna przedszkolnego, lecz stanowi integralny i niezmiernie ważny element życia przedszkolnego dziecka. Wielu rodziców dzieci w wieku przedszkolnym popełnia błąd, będąc przekonanym, iż tylko całkowite wypełnienie dziecku wolnego czasu zajęciami kierowanymi, takimi jak nauka języków obcych, rytmiki, tańca, rysunku, gry na instrumentach itp. zapewni dziecku ustabilizowany i wszechstronny rozwój. Jak napisała M. Montessori: „Rodzice są stróżami dziecka, ale nie jego budowniczymi”, powinni więc dokładać wszelkich starań w opiece nad dzieckiem, lecz muszą także umożliwić dziecku samodzielne poznawanie świata poprzez nieograniczoną zabawę. Potrzeba realizacji zabaw swobodnych w przedszkolu została formalnie uwzględniona w  Podstawie Programowej Wychowania Przedszkolnego dla przedszkoli, oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych oraz innych form wychowania przedszkolnego.

Autor: Patrycja - Ukończyła Business School Studium Policealne na kierunku Psychologia i Socjologia oraz Wyższą Szkołę Pedagogiczną ZNP w Warszawie na kierunku wychowanie przedszkolne i edukacja wczesnoszkolna z terapią pedagogiczną

How to practice writing at home?

I started introducing letters in the middle of the previous preschool year. When we all came back from our Summer holidays I didn’t expect the children to remember many of them. It turned out that not much is fully forgotten and that somewhere in the deepest areas of their brains they have this knowledge acquired.

It made me really happy, because I know from my experience that children need symbols. And letters are such symbols. That’s why it is crucial to practice literacy as early as it’s possible. But how to do it, when the traditional way is just sooo boring?

The method that always worked for me when I was a student were markers and crayons. Everything that was highlighted was acquired. The rest was just blank. The same is with the little ones; they like what they see, so the more attractive “tool”, the more urgent they become to try it out. At the beginning it is good to just let them doodle with the most colourful “tool” they can find at home. At young age, doodling is mostly for preparing child’s hand to manual activities, but it is crucial to achieve later success in f.eg.:writing.

Start from teaching them how to write their own name. When I observe my group, I can see how much satisfaction it gives to them when they come to me and say: “You know, Ms Asia, I can write my own name”. Then of course I reply: “Can you show me?” and a moment later I just enjoy their pride of possessing this enormous (yes, it is enormous for them!) ability.

Next tip is whenever you make a shopping list or write a recipe, involve your child into this activity. Let him observe you writing, maybe even encourage copying some of the words. Many of us are visualizers, so thanks to this little “experiment” you will know whether your child belongs to this group or not.

A good method is also practicing writing on different materials, for example on sand using your fingers, in the air imagining some drawings and during Winter on snow, which would add an extra fun to making a snowman.

And the most important…

…read a lot of books to your kids! Early and frequent exposure to sounds, letters and words will help them develop their writing and spelling skills faster and more effectively.

Have fun!

Autor: Joanna
Absolwentka studiów magisterskich na Uniwersytecie Marii Skłodowskiej- Curie w Lublinie, specjalizacja: Filologia Angielska z przygotowaniem pedagogicznym i merytorycznym.

BAJKI, KTÓRE POMAGAJĄ

Każdy maluch na swojej drodze napotyka większe lub mniejsze trudności. Niektóre z nich generują różnego rodzaju lęki, z którymi małe dziecko nie potrafi sobie poradzić i wymaga wsparcia osoby dorosłej. Jak jednak pomóc dziecku uporać się z lękami jednocześnie nie popadając w dydaktyzm? Z pomocą przychodzi nam bajkoterapia, czyli innymi słowy wykorzystanie terapeutycznych właściwości tekstów literackich w pracy z dzieckiem. Nie wszyscy wiedzą, że aby korzystać z dobrodziejstwa jakim są „bajki-pomagajki”, nie trzeba być wcale specjalistą w dziedzinie psychologii. Można stosować bajkoterapię w domu, wystarczy tylko pamiętać o kilku kluczowych zasadach.

Zacznijmy jednak od kwestii podstawowej – jak to się dzieje, że bajki pomagają? Jest to zasługa psychologicznego mechanizmu identyfikacji, który polega na utożsamianiu się z daną osobą lub postacią i przejmowaniu od niej wartości, postaw i sposobów postępowania. W bajkach lęki dziecięce często przyjmują formę materialną, z którą główny bohater na koniec wygrywa, mimo początkowych problemów i pozornej słabości. Daje to dziecku utożsamiającemu się z bohaterem znak, że z problemem można sobie poradzić. Pozwala też na uporządkowanie i nazwanie emocji, zrozumienie sytuacji w jakiej się znajduje i odszukanie strategii radzenia sobie z problemem.

Dlatego jedną z pierwszych rzeczy, o których trzeba pamiętać wybierając tekst literacki jest możliwość zainteresowania dziecka fabułą, która powinna oscylować wokół obszaru jego zainteresowań. Na nic nasze wysiłki, jeśli opowieść będzie malucha zwyczajnie nudzić. Praca terapeutyczna z bajką zawsze powinna być pozbawiona przymusu. Jeśli dziecko nie jest zainteresowane, nie powinno się go naciskać. To samo tyczy się wyciągania wniosków z tekstu. W bajkoterapii dorosły nigdy nie narzuca interpretacji, może delikatnie naprowadzać dziecko, ale nigdy tłumaczyć. To maluch powinien sam ustosunkować się do poznanej historii (a może to zrobić natychmiast lub dopiero po jakimś czasie od wysłuchania bajki). On też decyduje czy wyciągnięte wnioski zastosuje w prawdziwym życiu.

Czym powinien charakteryzować się tekst, żeby mógł spełniać rolę terapeutyczną? Główny temat takiej bajki powinien dotyczyć problemu, którego doświadcza dziecko. Głównym bohaterem może być dowolna postać: człowiek, zwierzę czy nawet ożywiony przedmiot. Ważne jest, żeby postać skonstruowana była w ten sposób, żeby dziecko mogło się z nią identyfikować. Cała bajka powinna skończyć się pozytywnie dzięki działaniom głównego bohatera wspieranego przez bohaterów pobocznych. Inne postacie powinny pomagać głównemu bohaterowi, dawać dobre rady i uczyć skutecznych sposobów radzenia sobie z sytuacją trudną. Ostatnim elementem jest tło wydarzeń, które powinno być przede wszystkim pogodne.

Właściwości terapeutyczne mają, więc nie tylko specjalnie skonstruowane w tym celu bajki-pomagajki (np. Maria Molicka „Bajki terapeutyczne”), ale i zwykłe teksty literatury dziecięcej: zaczynając od klasycznych baśni np. tych autorstwa Braci Grimm, a kończąc na współczesnych opowiadaniach dla dzieci (rodzicom przedszkolaków polecam zwłaszcza zbiór opowiadań Małgorzaty Musierowicz „Hihopter”, który opowiada o małych i dużych troskach uczniów pewnej zerówki i z którym miałam okazję kilkakrotnie pracować). A co zrobić jeśli na rynku nie ma bajki o poszukiwanym przez nas pomyśle? Nic trudnego - wystarczy taką bajkę wymyślić, pamiętając o wyżej wymienionych zasadach.   

Autor: Martyna - absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, specjalizacja: Pedagogika Przedszkolna i Wczesnoszkolna. Ukończyła również studia magisterskie, specjalizacja: Pedagogika Wczesnoszkolna z Wczesnym Nauczaniem Języka Angielskiego.

Teaching/playing with English part 2

Memory game

To me, as a teacher, the most beneficial way of teaching English is having fun with my students. That’s why I’m using all the possibilities to play and give them the opportunity to practice language. Last time I’ve mentioned the game “Who took the candy from the trick or treat bag?” and now I want to introduce to you one of well-known game called “Memory” or “Memo”.

For those, who are unfamiliar with this game, I’ll shortly describe the rules. The game is designed for two player, but it can be freely played by one person as well as by the whole group. To play it we need a set of pairs of pictures with some objects. For example with animals or toys. Shuffle them and lay down the cards lay down in rows forming rectangle or square. To decide who will go first you can use the rhyme. The first player flicks two chosen cards and if they match can take them. As an award the player is able to have another turn. If the cards are not a match they are turned back over and it is now the next players turn. The game continues in this fashion until all the cards are played.

From the linguistic point of view, this game is one of the best to practice naming nouns and is very easy to prepare. But while playing, you can also enhance the abilities of child’s memory, because this is the main goal of the game. Additionally it requires concentration and observation.

While covering any topic of the week I use it to practice vocabulary in an easy and pleasurable way. For example when I teach children about jungle, I print pictures of animals which live there and play it with them. While playing we name all the words in the picture. Then they have some time to look at the pictures, locate the pairs and are engaged in remembering them. In my group of already 5-year-olds it’s a great field to practice many strategies that kids work out during the game. They get involved and focused to remember as much as they can. By constant repeating names of cards, while flicking them, they memorise the vocabulary unconsciously.

So, if you decide to spend some time playing this game, I recommend you to google “free memory game pintables”. This way you will find many different pictures to print and later on, play with your kid. I really enjoy playing it, especially when my students are better than me and win  From time to let your children set their own rules or play individually. You might be surprised how creative they are and you will have some time of peace and quiet.

Autor: Anna

Absolwentka studiów licencjackich Pedagogika Przedszkolna i Wczesnoszkolna oraz studiów magisterskich ze specjalizacją Wczesne Nauczanie Języka Angielskiego na Uniwersytecie Warszawskim.

Jak wspierać koncentrację u dzieci w wieku przedszkolnym?

Wspieranie koncentracji i uwagi dzieci jest niezwykle istotne, gdyż w dużym stopniu od niej zależeć będzie sukces dziecka w szkole, dlatego warto pracować nad tym od najmłodszych lat.

Co wpływa na koncentrację uwagi u dziecka?

Czynników wpływających na koncentrację u dzieci jest wiele:

- liczebność grupy (najlepiej, gdy w grupie jest maksymalnie 20 dzieci),

- indywidualne podejście,

- stopniowanie trudności,

- systematyczny i planowany trening,

- inne osoby (jeśli prowadzimy zajęcia poprośmy o nie przeszkadzanie w tym czasie).

Jakie są przyczyny braku koncentracji u dzieci?

- niewygodne miejsce, potrzeba zmiany miejsca,

- nadwrażliwość sensoryczna,

- potrzeba ruchu,

- hałas,

- zmęczenie, złe samopoczucie.

- stres,

- duszności,

- zbyt dużo bodźców zewnętrznych,

- pora dnia,

- nadmiar bodźców,

Ważne jest, aby odpowiednio zorganizować środowisko, w którym funkcjonuje dziecko. Bodźce, które mogą rozpraszać uwagę dzieci powinny być wyeliminowane a miejsce pracy wydzielone(mata, dywan) i uporządkowane. W sali nie powinno być zbyt dużo zabawek, ani dekoracji- nadmiar bodźców dekoncentruje dzieci.

Nie powinniśmy zapominać o przerywnikach w postaci zajęć ruchowych, które są niezbędne dla dzieci w wieku przedszkolnym. Zajęcia dydaktyczne powinny mieć charakter naprzemienny(dynamiczne i spokojne). Koniecznie powinniśmy stosować zajęcia wyciszające i odprężające. Można wprowadzić specjalne lekcje ciszy, gdzie dzieci będą oswajać się w ciszą i odpoczywać.

Bardzo ważne jest, aby komunikaty kierowane do dziecka były proste, krótkie i bezpośrednio kierowane do dziecka. Powinniśmy modulować swój głos- mówienie cicho powoduje większe skupienie dzieci.

Telewizja a koncentracja

Telewizja wprowadza dzieci w stan jakby letargu, odrętwienia i powoduje upośledzenie koncentracji oraz ubytki w korze przedczołowej. Dziecko jest pozornie skupione, ale to tylko koncentracja mimowolna. Dlatego ważne jest, aby ograniczyć do minimum czas spędzany przy bajkach i selekcjonowanie tych, które warto obejrzeć oraz tłumaczenie dziecku i rozmawianie obejrzanych materiałów. pamiętajmy- im bardziej niebanalne, ciekawe zajęcia, im więcej różnorodnych pomocy dydaktycznych oraz miejsca na swobodne i samodzielne działania dziecka, tym większa szansa na sukces.

Jeżeli masz pytania napisz do nas.
Dane adresowe naszego przedszkola znajdziesz tutaj: Przedszkole Żyrafa

Autor:

Ewelina

Nauczyciel kontraktowy z kilkuletnim stażem pracy z dziećmi.
Absolwentka filologii polskiej, wychowania przedszkolnego oraz oligofrenopedagogiki na Uniwersytecie Śląskim. 

MOTIVATING KIDS TO READ

What Can Families Do to Keep Children Reading During the Summer?

As children's first and most important teachers, families have a major role to play in motivating children to read during the summer months. There are many strategies families might employ to encourage summertime reading:

Combine activities with books.

Summer leaves lots of time for kids to enjoy fun activities, such as going to the park, seeing a movie, or going to the beach. Why not also encourage them to read a book about the activity? If you're going to a baseball game, suggest that your child read a book about a favorite player beforehand. In the car or over a hot dog, you'll have lots of time to talk about the book and the game.

Visit the library.

If your child doesn't have a library card, summer is a great time to sign up for one. In addition to a wide selection of books to borrow, many libraries have fun, child-friendly summer reading programs.

Lead by example.

Read the newspaper at breakfast, pick up a magazine at the doctor's office, and stuff a paperback in your beach bag. If kids see the adults around them reading often, they will understand that literature can be a fun and important part of their summer days.

Talk it up.

Talking with your kids about what you have read also lets them know that reading is an important part of your life. Tell them why you liked a book, what you learned from it, or how it helped you—soon they might start doing the same.

Help kids find time to read.

Summer camp, music lessons, baseball games, and videos are all fun things kids like to do during the summer. However, by the end of the day, children may be too tired to pick up a book. When planning summer activities with children, remember to leave some time in their schedules for reading. Some convenient times may be before bedtime or over breakfast.

Relax the rules for summer.

During the school year, children have busy schedules and often have required reading for classes. Summer is a time when children can read what, when, and how they please. Don't set daily minute requirements or determine the number of pages they should read. Instead, make sure they pick up books for fun and help find ways for them to choose to read on their own. You may even want to make bedtime a little bit later if you find that your child can't put down a book.

Have plenty of reading material around.

Storybooks aren't the only thing that kids can read for fun. Be sure to have newspapers, magazines, and informational material on hand that might spark the interest of a young reader.

Use books to break the boredom.

Without the regular school regimen, adults and kids need more activities to fill the hours. Books that teach kids how to make or do something are a great way to get kids reading and keep them occupied. Don't forget to take your kids' favorite reading series along on long road trips.

Read aloud with kids.

Take your children to see a local storyteller or be one yourself. The summer months leave extra time for enthusiastic read-aloud with children, no matter what their age. Don't forget to improvise different voices or wear a silly hat to make the story that much more interesting!

Autor: Swathi

Native Speaker w Przedszkolu Żyrafa

Creative Eco Toys

Recently we have been discussing the subject of the environmental problems. It got me thinking about how brilliant idea it is to create some toys that are made from the recycled materials. Here are some ideas (also used in our group) which will probably steal your child’s heart.

Eco Garage – all you need are toilet paper rolls and a big box. Place the rolls, so that they fill the box completely. And…voila! Park your cars inside the holes and just observe how your little ones (especially boys) enjoy they new toy. It really works – we checked! Here is our garage:

Eco Palace – there ar emany variations of it, but the basics are the same: a box, colourful paper, wrapping paper and…some toys. You can be as creative as you wish and from what I remember (from my own childhood), playing in such a palace with some dolls and furniture is a great fun!

Recycled Robot  - children love these kinds of crafts. We need a big box, buttons, toilet paper and paper towel Rolls, paint, bottle caps and basically everything you would like to add. Here are some of my favourites:

http://juliajanzen.com/recycled-robot-rodney/

https://www.pinterest.com/pin/272256739943771381/

http://www.fastcompany.com/1728401/us-soldier-uses-recycled-materials-make-super-cool-action-figures

And this is the one made by our children:

Eco Table – we need a box (we used a square one) and paper towel Rolls. To decorate, we can use pretty much any material. Here is our eco table (we just had to remind children not to sit on it ).

Of course the Internet is flooded with the ideas for some eco toys, but I decided to present those which we actually „tested” and the usability of which can be confirmed by our preschoolers. Have fun searching and creating then – show your child that a good toy does not have to be bought in a  toyshop.

Autor: Joanna
Absolwentka studiów magisterskich na Uniwersytecie Marii Skłodowskiej- Curie w Lublinie, specjalizacja: Filologia Angielska z przygotowaniem pedagogicznym i merytorycznym.

Teaching/playing with English

Who took the cookie form the cookie jar?

Teaching kindergarten children should be always associated with a pleasure and building child’s curiosity. Kids love to play and connecting teaching with playing is mostly the key for successful acquisition of the language.  

This time I would like to introduce you to one of my favourite game, that I often play with my 4-year-olds to practice nouns. “Who took a cookie from the cookie jar?” is their beloved way of spending free time while playing it in the group. The rules are so easy that you can also play it at home even if there’s only 3 or 4 people. 

To start with, you will need a card or picture with a cookie. However it will be even more absorbing when you use a real cookie as a reward :) The second thing is a collection of pictures or real objects that you want to practice with your child and cards to deal http://supersimplelearning.com/resource-center/who-took-the-cookie-game-large-cards/. It can be something different each time. Animals, toys, members of a family, fairy characters, even furniture or food. The big collection of so called flashcards can be found here http://www.kids-pages.com/flashcards.htm. The more odd it seems to be, the more fun you have. The last point is to sit in peace with your child and others, choose a person to start and chant together. 

Who took a cookie from the cookie jar?

... (e.g. broccoli) took a cookie from the cookie jar!

Who me? (the chosen person- broccoli asks and points to him/herself)

Yes, you! (others nods and points at him/her)

(the chosen person-broccoli checks the card and shakes his/her head

Not me...

Then who?

Cucumber!

The chant starts again and again until the cookie is found and then finishes with the further

Autor: Anna

Absolwentka studiów licencjackich Pedagogika Przedszkolna i Wczesnoszkolna oraz studiów magisterskich ze specjalizacją Wczesne Nauczanie Języka Angielskiego na Uniwersytecie Warszawskim.

Ciastoterapia

Ciastoterapia  - jest to wspólne pieczenie ciast z dzieckiem  ale nie tylko .

Wspólne pieczenie  ciast to doskonała okazja, aby umacniać więzi i budować nowe relacje z dzieckiem. Ponadto, wyrabianie ciasta pozwala doskonalić zdolności manualne, ćwiczy u dzieci nadgarstki, dłonie a także niweluje napięcia mięśniowe. Pieczenie to także nauka organizacji i planowania poszczególnych czynności. 

Dużą przyjemność daje też dekorowanie wypieków.  A więc wystarczy dobry przepis , odrobina chęci  i ciastoterapię każdy może zrobić we własnym domu

Przedstawiam kilka przepisów na pyszne ciasta bez użycia piekarnika, które dzieci robiły na kółku kulinarnym w przedszkolu. 

Stefanka z kaszą manną na herbatnikach

SKŁADNIKI MASY:
 1 litr mleka;
 1 szkl. kaszy manny;
 1 szkl. cukru;
kostka masła;
2 łyżki kakao;
5 paczek herbatników:

ewentualnie bakalie

POLEWA: 

1/2 masła;

1/2 szkl. cukru pudru;

3 łyżki kakao;

2 łyżki gorącej wody;

wiórki kokosowe do posypania.

ROBIMY MASĘ : 

Mleko, masło, cukier- razem zagotować-mieszając. Wsypywać powoli kaszę manną, gdy zgęstnieje odstawić. Dodać kakao i ewentualnie bakalie.

Blachę wyłożyć herbatnikami, wylać na nie masę i przykryć pozostałymi herbatnikami. Lekko docisnąć. Polać polewą i posypać wiórkami.

                          

Tęczowa pianka

SKŁADNIKI :

3 galaretki różnego koloru

 1 kartonik mleka skondesowanego niesłodzonego

 dowolne owoce lub galaretka na wierzch 

PRZYGOTOWANIE :

 tortownica o średnicy 26 cm

 każdą galaretke rozpuścić ¾ szklanki wody , wystudzić 

 mleko skondensowane podzielić na 3 części 

 każdą część ubić. Do każdej części mleka dolać wystudzoną galaretkę i jeszcze raz  dokładnie wymieszać, czynności powtórzyć 3 razy wylewać na przygotowaną tortownicę , udekorować według własnego uznania  .

Autor: Patrycja - Ukończyła Business School Studium Policealne na kierunku Psychologia i Socjologia oraz Wyższą Szkołę Pedagogiczną ZNP w Warszawie na kierunku wychowanie przedszkolne i edukacja wczesnoszkolna z terapią pedagogiczną.