Wpływ telewizji na zachowanie i zdrowie dziecka

Każda treść prezentowanych programów jest indywidualnie interpretowana przez widza. Jednych wybrana scena będzie śmieszyła, innych drażniła. Najczęściej dzieci odwzorowują zachowania ulubionych bohaterów bajek animowanych i filmów. Poza rodzicami, taki bohater staje się autorytetem w życia dziecka. Model naśladowczy w wybranych scenach przekazuje treści zarówno destruktywne, jak i konstruktywne. Jeżeli audycje telewizyjne będą pokazywały coraz więcej aspołecznych zachowań, dzieci będą uważały te postępowania za słuszne. 

Dodatkowym kłopotem jest brak wyjaśnienia ze strony dorosłych o zaistniałych scenach grozy i przestępczości w programach. Dzieci najczęściej swoje zachowania powielają w zabawach z rówieśnikami, naśladują postacie z bajek. Częściej dzieci skupiają swoją uwagę na drastycznych scenach niżeli na przekazie miłości, życzliwości, przyjaźni. Najczęściej powielanym zachowaniem przez dzieci jest agresja. 

Naśladownictwo zachowania jest procesem silnym w kształtowaniu się osobowości dzieci. Zachowania negatywne utrzymują się u dziecka długo, nawet po upływie pół roku dzieci są w stanie odtworzyć wyuczone zachowania. Dzieci nie odwzorowują zachowań w sposób automatyczny, tylko świadomie powtarzają obserwowane zachowania. Dodatkowo są w stanie dołączyć nowe elementy do zjawiska. Silniej na stan emocjonalny wpływają sceny aspołeczne które niosą ze sobą czasem niespodziewane skutki, mogą nawet wpłynąć na złe zachowania w dorosłym wieku. Dzieci w wieku przedszkolnym są bardzo podatne na przekazywane treści w programach telewizyjnych. 

Zagrożenie dla dzieci płynące z oglądania telewizji

Poprzez zły wpływ telewizji na proces wychowawczy dzieci:

•  mają zdezorganizowany rytm dnia;
•  nie rozumieją przekazywanych informacji;
•  zaniedbują zdrowie psychiczne i fizyczne;
•  odwzorowują negatywne zachowania;
•  osłabiają więzi rodzinne i rówieśnicze;
•  mają obniżony próg wrażliwości;
•  mają zaburzenia mowy

Bierne spędzanie czasu przed telewizorem odciąga dzieci od aktywnego spędzania czasu, w szczególności na świeżym powietrzu. Dzieci nie podejmują żadnych aktywności, co zaburza ich prawidłowy rozwój fizyczny. Zbyt częste spędzanie czasu przed odbiornikiem doprowadza przedszkolaka do „choroby telewizyjnej”, której skutkami mogą być: 

• zapadnięta klatka piersiowa, 
• nocne lęki 
• schorzenia oczu
• zaokrąglone plecy. 

Innymi następstwami pogarszającymi zdrowie dziecka są: 

• słabsza odporność,
• pogorszona kondycja, 
• skolioza, 
• zmniejszenie się masy mięśni, 
• otyłość, 
• zaburzenia przemiany materii. 

Do kolejnych niepokojących powodów na tle zdrowotnym można zaliczyć wzrost schorzeń alergicznych. 

Jeżeli programy telewizyjne nie pobudzają do ruchu, dzieci zaczynają charakteryzować się również lenistwem umysłowym i obniżoną sprawnością myślenia abstrakcyjnego. 

Ważne, by dorośli kontrowali czas oglądania telewizji przez dzieci jak i treści, jakie ze sobą niosą. Telewizja posiada również pozytywne przekazy, co pozwala uczyć empatii życzliwości, dobrych manier jak i również poszerzać wiedzę o otaczającym nas świecie. Tak więc pamiętajmy, aby dostosować programy adekwatne do wieku i potrzeb dziecka.

Autor: Katarzyna

Nauczyciel kontraktowy z kilkuletnim stażem. 

Absolwentka pedagogiki przedszkolnej z językiem 

angielskim na WSP ZNP oraz edukacji wczesnoszkolnej
i przedszkolnej na WSP Korczaka w Warszawie